Se queres ver as fotos pincha aquí
Os xacementos do poboado de Torre d’en Galmés (ou Gaumés) ocupan unha extensión de máis de 62.000 m², sendo considerado o asentamento de maiores dimensións achado nas Illas Baleares, por diante mesmo dos poboados de Son Catlar e Trepucó.
Dadas as súas dimensións e a súa construción sobre unha elevación de terreo duns cen metros de altura, é moi probable que este poboado ostentase unha posición relevante de poder desde o cal se controlaba unha basta extensión do territorio.
Mostra diso son os restos de tres grandes talayotes que presiden o punto máis elevado do terreo, onde poderían cumprir á perfección co seu labor de atalaias de vixilancia.
Xunto a estes atópase o santuario ou recinto de taula, en cuxas escavacións dos anos 80 foi achada unha figuriña de bronce exipcia do deus Imhotep. Con todo, a entrada do recinto non conserva o seu lintel e a “ taula” xace caída desde tempos antigos, cando xa en época romana a súa pedra capitel foi reutilizada con fins funerarios.
Se seguimos o roteiro cara abaixo, en dirección sur, atoparémonos con outra das construcións que se conservan en Torre d’en Galmés, a sala hipóstila Flaquer (sala con columnas, coñecida así polo seu escavador nos anos 40), que aínda mantén máis da metade da súa estrutura en pé, formada por alicerces de carga e un teito de laxas horizontais de pedra. A utilidade deste tipo de salas non se sabe, aínda que se considera que podían empregarse como almacéns ou salas auxiliares arrimadas ao círculo.
Outra das particularidades do poboado é o seu sistema de recollida e almacenamento de augas pluviais. A través de buracos escavados no chan e conectados mediante canles, a auga da choiva era almacenada nunha cova próxima a modo de alxibe, un sistema sofisticado que garantía a auga aos habitantes dun poboado cuxa ocupación se calcula anterior ao 1.400 ANE.
