Translate

28/12/14

O Ulla, Ximonde

Na estrada Pontevea- Ponte Ulla e tomando a pista que conduce ó couto de Ximonde,(42.773292, -8.44396) onde se pode pasear pola ribeira do río Ulla e das mestas fragas das súas marxes. No couto ten a súa sé o Centro para o Estudio das poboacións Piscícolas do Ulla.
 O couto de pesca de Ximonde acouta o río Ulla durante 0,8 Km. O límite superior fíxase 200 m augas abaixo da presa de Ximonde e o límite inferior fíxase na Canle de Cubelas. Concellos de A Estrada (Pontevedra) e Vedra (A Coruña).
Unha presa garante a conservación dos peixes que transitan polo Ulla e fai sustentable o seu aproveitamento.
Chega até aquí o "PR-G 36, Sendeiro de San Xoán dá Cova", seguindo podemos ver o descenso do Ulla, pola súa marxe dereita.
Na arboreda da área recreativa podemos atopar exemplares de bidueiro, aliso, abeleira, freixo, salgueiro e moitos outros. Río abaixo imaxinamos a súa desembocadura na ría de Arousa.
Preto de Ximonde atópanse uns cantos "furanchos", nos que se pode merendar e tomar un bo viño da zona do Ulla.

19/12/14

PN Montesinho

A área das serras de Montesinho e Coroa, situado ao nor-leste de Portugal, foi escollida para Parque Natural por reunir condicións nas que é visíbel a integración harmoniosa do home co medio ambiente, foi creado en 1979, sendo unha das maiores áreas protexidas de Portugal. Está constituído por unha sucesión de elevacións arredondadas e vales profundamente encaixados, con altitudes variando entre os 438m e os 1481 m onde as aldeas, aniñadas en puntos abrigados e discretos, pasan facilmente desapercibidas aos ollos do visitante ocasional.
Esta zona foi poboada desde hai milenios, conserva vestixios arqueolóxicos en moitas das súas aldeas. algunhas, posúen aínda nas toponímias antigos nomes de fortificacións castrexas; outras, antigas propiedades rurais, exhiben nomes persoais de orixe xermánica, atribuídos aos colonizadores visigodos.
O que dá a este Parque características únicas é precisamente a forma como ao longo dos séculos as poboacións souberon integrarse harmoniosamente na paisaxe, a pesar das peculiaridades geoclimáticas.

12/12/14

Mini e Mero na AAVV Agra

Xosé Luís Rivas e Baldomero Iglesias, coñecidos popularmente como Mini e Mero, levan máis de trinta anos difundindo o noso acervo cultural a través da música. Nados na terra chá,  Mini e Mero representan a coherencia e a honestidade daquelas persoas que non claudican ante as modas e os cantos de serea dos mercados, que non están dispostas a edulcorar a súa mensaxe en función dos tempos.
Este outono estiveron no local da AAVV do Agra no que amosaron o seu ben facer na poesía e na música.
Este concerto, máis que concerto eu diría que foi un acontecemento musical, emocional, no que as persoas que asistimos sentímonos en comuñón coa terra e co País.


08/12/14

Getaria

Un feito a destacar na historia de Getaria sucede en 1397, cando na igrexa de San Salvador se constitúe a Irmandade  de Guipúscoa, xerme do actual Territorio Histórico.
É un importante porto mercantil e pesqueiro desde a Idade Media, foi incendiada e destruída varias veces. En 1628, na súa baía líbrase unha importante batalla naval entre as escuadras francesa e española, sendo desfeita esta última e quedando a vila esnaquizada.
A actividade mariñeira foi tradicional en Getaria. Durante centos de anos a caza de baleas tivo unha gran importancia na  economía da vila. De feito, a balea foi historicamente o motivo principal dos seus escudos.
Getaria está na cadea costeira  guipuscoana, zona constituída por materiais do terciario dispostos en estratos, formando espectaculares ladeiras erosionadas. Estes estratos erosionados, cando se penetran no mar, forman o fenómeno xeolóxico denominado flysch.
A súa privilexiada contorna é unha paleta na que se mesturan todas as gamas de cores, con predominio do azul e o verde.
A súa paisaxe ofrece a visión duns campos cubertos por viñedos, cuxo froito será transformado en txakolí.
Entre estes campos discorre, tamén, o Camiño de Santiago coñecido como o da costa, que entra desde Zarautz, atravesa o municipio, pasa xunto á medieval ermida de San Prudencio e chega até Askizu, un balcón sobre o Cantábrico onde se atopa a igrexa de San Martín de Tours.
O Monte San Antón, coñecido como Rato de Getaria, constitúe un interesante parque natural no que se pode apreciar unha gran variedade de plantas e arboredo.

01/12/14

Patrimonio arqueolóxico de San Miguel de Oleiros, Silleda

A Asociación de Veciños de San Miguel de Oleiros, unha parroquia de Silleda pon en valor o seu patrimonio arqueolóxico.
Para elo organizou un roteiro, guiado polo arqueólogo Israel Picón, levounos ata os petróglifos  de Pena Longa, na parroquia limítrofe de Cortegada: conservan os gravados rupestres realizados na Idade do Bronce polos antigos poboadores da zona.
 No alto dun monte próximo atópase o castro Montaz que, xunto co castro das Orelas, son dous poboados castrexos dos que quedan restos de cerámica e muros de pedra.  A panorámica dende este castro permite divisar unha ampla extensión desta bisbarra do Deza.
 Outro elemento de moito interese é o xacemento de Chao de Petos, na parroquia limítrofe de Laro: unha laxe horizontal situada a ras do chan na que se acumulan moitas figuras circulares e motivos propios desta zona, con forma de escaleiras e cadrados.
Realizáronse calcos dos gravados rupestre nunha lámina de papel, esta sitúase sobre os relevos e frégase con papel entintado. Trátase dunha práctica inocua para o petróglifo, segundo o arqueólogo, e que permite obter unha imaxe dos perfis da superficie da pedra.
Vimos tamén en Laro os petróglifos da Pena das Cazolas, un lugar con abundante vexetación. Neste caso, repítense as liñas circulares, cuadrangulares e con formas de escaleiras, constituíndo un conxunto de petróglifos de gran beleza.





 

21/11/14

Praia de Caminha / Foz do Minho, Forte da Ínsua

Praia de Caminha / Foz do Minho, Cunha área de grande beleza xunto á foz do Rio Minho, rodeada polo piñeiral da Mata Nacional do Camarido, a Praia de Caminha ou Praia do Camarido está situada no extremo noroeste do territorio portugués, fronte ao monte de Santa Tegra, ao seu carón o Río Minho deixa de selo e fúndese co océano.
A sua localización posibilita escoller entre a praia de area fina bañada polo océano axitado e a zona tranquila do rio, con areias mais grosas e augas tranquilas.

O Forte da Ínsua sitúase na Insua de Santo Isidro, na parroquia de Moledo, concello de Caminha, distrito de Viana do Castelo, en Portugal.

Esta pequena illa, situada a cerca de douscentos metros da costa, ao sur da foz do rio Miño, foi primitivamente utilizada como local de culto, nela erguíase unha pequena ermida. O faro, situado no punto máis alto, indica a presencia da illa ás persoas que navegan preto dela.

14/11/14

Sobremesas e Doces do Outono

Calquera época do ano é boa para desfrutar dos doces na sobremesa máis o outono ofrece un conxunto de froitos moi apetecibles. Resulta incrible como moitas persoas son capaces de transformar os produtos básicos que da a terra  neste época do ano en sofisticados doces que nos marabillan polo seu sabor e tamén polas súas cores, tacto, texturas e mesmo formas. Vaia o meu recoñecemento a todas estas persoas que elaboran estes tesouros culinarios.

07/11/14

LÁNCARA


 Láncara pertence á comarca e ó partido xudicial de Sarria. O termo municipal ten unha zona atravesada polo tramo baixo do curso do río Neira, ó redor do que se estende o rebordo oriental da meseta lucense e o norte da chaira de Sarria, pero ten tamén outra boa parte montañosa que enlaza cos rebordos dos macizos dos Ancares e o Courel.

O río Neira nace na Fontaneira (serra do Portelo, O Cádavo), atravesa de Nordeste a sueste os concellos de Baralla e Láncara, e desemboca no Miño, moi preto da Ponte de Neira.
Ponte de Carracedo (Láncara), a ponte máis importante do concello, situada sobre o río Neira ponte de catro vans, (só dous deles situados no cauce do río, o resto para previsión de "cheas") de sillería e cachotería, con tallamar e esporón no piar central. Ten a particularidade de conservar unha pequena construción no centro, unha especie de "templete" que albergou unha imaxe de San Miguel
Nesta localidade atópase a Casa Grande de Láncara, casa de turismo rural con moito encanto. O día 24 de cada mes hai unha pequena feira con polbo e viño.

03/11/14

Fervenza do río Toxa

A Fervenza, ou "cadoiro", do río Toxa   é de extraordinaria beleza, a vexetación, a rocha e a auga  fúndense para conseguir esta obra da natureza. O Río Toxa cae preto de 30 m en caída vertical. Este espazo esta rodeado dun denso bosque de carballos, castiñeiros, sobreiras, amorodeiras e decenas de especies máis. É un primitivo bosque autóctono de Galicia. Así era fai centos de anos e esperemos que permaneza así outros centos de anos máis.  Á fervenza accedese por dous lugares diferentes; desde arriba, un miradoiro permite observar o salto desde a súa parte máis alta e tamén as espectaculares vistas da unión do río Toxa eo Deza, encaixados nos seus vales. Por baixo do miradoiro discorre unha canle de auga que atravesa a rocha por pequenos túneles.
Seguiremos unha pista que baixa cara ao val e cara ao corazón da fervenza.
A poucos km do este lugar atópase o mosteiro románico de Carboeiro e a fermosa ermida gótica de San Pedro de Ansemil.

26/10/14

Ponte Vasco da Gama, Lisboa

A Ponte Vasco dá Gama foi inaugurado en 1998, no quinto centenario da viaxe ás Indias do gran mariño portugués que lle dá nome.
A súa lonxitude total é de 17,3 quilómetros, por tanto é o máis longo de Europa e un dos máis longos do mundo. Deste percorrido, 10 transcorren sobre o chamado Mar da Palla (na desembocadura do Tejo) e o resto está formado por viadutos que salvan áreas de gran importancia ecolóxica nas súas ribeiras.
Trátase do gran orgullo da enxeñaría civil portuguesa. Construíuse en catro partes diferenciadas e está preparado (polo menos, sobre os planos) para resistir un terremoto até catro veces máis intenso que o que arrasou a cidade en 1755.
A súa impresionante estrutura pódese observar perfectamente desde o avión mentres se aproxima ao aeroporto. Paradoxalmente, os seus 155 metros de altura convérteno nunha das construcións máis altas de Portugal.

18/10/14

Gernika

Gernika (oficialmente "Gernika-Lumo") é famoso en todo o mundo debido ao cadro de Pablo Picasso co mesmo nome. A pintura mostra o sufrimento e a traxedia que tiveron lugar en Guernika o 26 de abril de 1937. Naquel día, un conglomerado de forzas aéreas alemás e italianas bombardeou Guernika, esnaquizándoo todo fóra dun par de edificios. As forzas alemás e italianas estaban a apoiar a Francisco Franco a derrocar o goberno republicano.
A cidade foi devastada completamente polo bombardeo e moitos civís perderon as súas vidas. Afortunadamente, con todo, os dous símbolos máis importantes de Guernika, a Casa de Xuntas e a Árbore de Guernika, sobreviviron.

10/10/14

Segovia

En 1985 a cidade vella de Segovia e a súa acueducto foron declarados Patrimonio da Humanidade pola Unesco. Dentro desta contorna, é dicir, o casco antigo, levántanse diversidade de edificios históricos tanto civís como relixiosos, e non só católicos, senón tamén xudeus, como o barrio que ocupou esta minoría, que lembra o paso das diferentes culturas pola cidade. Un dos mellores exemplos desa diversidade cultural está representado pola antiga sinagoga, actualmente igrexa do Corpus, e polo cemiterio xudeu.

06/10/14

Sendeiro do Río Barragán

O río Barragán e a súa fraga, acollen un itinerario para sendeirismo, PR-G 164 Senda dá Fraga do Barragán. Á marxe dos atractivos que ofrece a fraga e as marxes do río Barragán, elementos etnográficos e culturais como as levadas, os muíños, os pasos ou pasais, as pontes e pontellas, muros de todo tipo, camiños lousados e como broche de ouro a contorna dos restos da Cidade, en fin, toda unha lección de arquitectura civil que resiste aos embates do tempo.

26/09/14

Lekeitio

Lekeitio é un pobo pesqueiro situado na costa de Bizkaia, na comarca de Lea-Artibai, sitúase sobre as ladeiras dos montes Otoio (399 m) e Lumentza. Tamén desemboca o río Lea, entre as praias de Isuntza e Karraspio, ao lado esquerdo queda a illa de San Nicolás.
As rúas do casco antigo de Lekeitio ofrecen a posibilidade de gozar dun patrimonio artístico abundante, a Basílica da Asunción e a de Santa María co seu magnífico retablo gótico bañado en ouro, considerado o terceiro máis grande do Estado. Así mesmo, podemos contemplar os palacios de Uriarte, Oxangoiti, Uribarri e Abaroa.
Outros lugares que merecen ser visitados son a illa de San Nicolás, e o faro de Santa Catalina, enclaves que nos ofrecen vista da paisaxe da costa de Lekeitio.

21/09/14

Mosteiro de San Salvador de Celanova

O Mosteiro de San Salvador de Celanova está conformado por unha igrexa de grandes dimensións, con planta de cruz latina, con tres naves de tres tramos cada unha e unha transversal que forma o cruceiro, destaca o gran retablo maior de Castro Canseco, así como os dous coros e o magnífico órgano, hoxe restaurado e habilitado para a celebración de concertos.

O mosteiro organízase ao redor de dous claustros, o Barroco ou procesional, do século XVI, é o inmediato á igrexa, con bóvedas de crucería e medallones con bustos de personaxes históricos (Carlos V, Felipe II, Juan de Austria...). No século XVIII foi ornamentado nas súas fachadas exteriores, nun barroco moi cargado, por frei Plácido Igrexas, monxe arquitecto de Celanova, a quen se lle atribúe a solemne escaleira que comunica os dous pisos deste claustro e dá acceso á torre dos abades.

 A biblioteca, distintas escaleiras e diferentes dependencias ofrecen interesantes solucións arquitectónicas que converten a este edificio nun dos exemplos máis destacados do denominado barroco galego.


14/09/14

Táboas de Daimiel

 As Táboas de Daimiel, é un humidal situado na provincia de Cidade Real en terras da Mancha,  foi declarado Parque Nacional no ano 1973, Reserva da Biosfera no 1981 e incluído dentro do Convenio Ramsar no ano 1982.
É o último representante dun ecosistema denominado táboas fluviais, formación que se produce polo desbordamento dos ríos Guadiana e Gigüela, favorecido pola escaseza de pendente no terreo. Coa súa declaración como Parque Nacional deuse un gran paso na conservación dun dos ecosistemas máis valiosos do noso planeta, asegurando así, a supervivencia da avifauna que utiliza estas zonas como área de invernada, mancada e nidificación.

05/09/14

Mosteiro de Sobrado

O mosteiro de Sobrado, descrito por López Ferreiro na súa novela " O Castelo de Pambre", atópase no Camiño Norte de Santiago, en Terras de Melide, o que propiciou o seu rápido auxe e a súa importancia na economía da zona, xa que se atopa tan só a 70 km de Santiago. A historia deste mosteiro pódese remontar, segundo algunhas investigacións, a épocas remotas, concretamente ao reinado dos suevos en Galicia, alo polos séculos V ou VI despois de Cristo. Os primeiros documentos que se atoparon datan do século X.

31/08/14

ORREAGA/RONCESVALLES, É un enclave pirenaico, ao noroeste de Navarra e próximo á fronteira con Francia, constitúe un fito no Camiño de Santiago e alberga un dos mellores exemplos do gótico francés na Península


LUZAIDE/VALCARLOS, dá a benvida aos peregrinos que desde Francia se encamiñan cara a Santiago de Compostela, ten no seu haber algunhas das danzas máis rechamantes e ancestrais de Navarra.

DONIBANE GARAZI/ SANT-JEAN-PIED-DE-PORT, é unha vila e comuna francesa situada no departamento de Pireneos Atlánticos, na rexión de Aquitania. Forma parte do País Vasco Francés.


26/08/14

As Covas de Urdax/Ikaburu, Navarra / Nafarroa

As Covas de Urdax, tamén se coñecen como Covas de Ikaburu, en formación desde fai varios centos de miles de anos grazas á erosión do río Urtxume.
Atópanse escondidas baixo os verdes prados de Navarra/ Nafarroa, en pleno Pirineo, na localidade de Urdazubi/Urdax, e a poucos quilómetros da costa e da fronteira con Francia.
A visita guiada polas súas galerías permite descubrir un universo de estalactitas e estalagmitas, ademais de traer evocadores recordos de personaxes de lenda, guerrilleiros e contrabandistas que as ocuparon noutras épocas.

15/08/14

Río Uriderra 2

É moi espectacular, no nacedoiro do río Urederra(42.802504ºN, -2.132411ºO), a especial tonalidade turquesa destas augas, esta cor puido inspirar a quen bautizou ao río co nome de Urederra, que significa "auga fermosa". Pero ademais da auga, cabe mencionar a diversidade de flora e fauna que integran este espazo natural: faias, carballos, olmos, pradairos, teixos e abeleiras, entre outras especies vexetais, tamén hai: voitres, voitres brancos
, miñatos, tartarañas das xunqueiras, corvos, e outras moitas especies animais.

10/08/14

Nacedeiro do río Urederra, 1

O Nacedeiro do río Urederra, Navarra, é a saída natural de todo o acuífero kárstico da Serra de Urbasa. Esta saída atópase nun cortado que constitúe un anfiteatro rochoso de gran beleza, dentro do cal a auga do Urederra vai descendendo nunha sucesión de fervenzas e pozas de gran beleza.

03/08/14

RUTA DO RÍO TAMBRE

Ruta do Río Tambre, Brión,. Situada a 25 min en coche desde Santiago, preto de Negreira. .
A ruta é de nivel fácil, circular,  transcorre na súa maior parte pola parroquia de Santa María de Ons e ten como punto de referencia o Encoro Barrié da Maza, no río Tambre, xa que boa parte do seu traxecto discorre pola  marxe esquerda deste.
A Ruta empeza en Ponte Insua,(42.901182,-8.734567) onde a estrada AC 1302 Negreira-Urdilde atravesa o Río Tambre. Hai unha zona recreativa así como as instalacións de piragüismo municipais.
Desde aquí sae unha pista de terra pola marxe esquerda do encoro onde se pode contemplar unha mestura de vexetación autóctona (carballos, castiñeiros, etc.)
Neste primeiro tramo, se as augas do encoro están baixas, pódense ver as antigas Pesqueiras que cada pouco atravesan o río como a de Pazos, a de Pouso, a de Pedreira, a de Latedo e a de Cornedo. (As Pesqueiras son muros de pedra fluviais que se utilizaban para desviar os peixes ás trampas.

25/07/14

A ponte de Pontevea, A burga de Pontevea

A ponte de Pontevea é unha construción do século XV quue cruza o río Ulla, unindo as provincias de Pontevedra e A Coruña. Ten seis arcos con bóvedas oxivais de transición do románico ao gótico: tres deles semicirculares e outros tres lixeiramente apuntados. Os vértices suavizan a presión das augas.
Foi reformada en varias ocasións, a última na década de 1990, por mor dos danos sufridos en inundacións e na Guerra da Independencia. A finais do século XX construíuse outra ponte paralela.
A burga de Pontevea está a carón da ponte nova sobre o Ulla. É unha fonte cun cano que dá a un estanque circular.
O oleoduto Vigo-A Coruña a 20 metros cortou a veta que abastecía a fonte, mais a presión veciñal provocou a restitución do manancial.
As súas augas son sulfuradas -cloruradas sódicas-, e saen a uns 15 ºC cun caudal moderado. Son usadas nas afecciones reumáticas, da pel, doenzas dos ollos, e como bebida para as do fígado.

18/07/14

Muíños de Parafita e Fervenza de Raxoi


Muíños de Parafita e Fervenza de Raxoi, situados no concello de Valga, están sinalizados, o acceso dispón dun pequeno aparcadoiro. A rota comeza nun camiño estreito e continúa por unha pasarela de madeira entre o río e os fermosos muíños de Parafita que nos levará ás Fervenzas de Raxoi, a parte final do percorrido hai que facelo saltando de pedra en pedra, por unha paisaxe moi fermosa, incómodo pero non perigoso, merece a pana explorar un pouco
Nun punto do percorrido, ao río Valga xuntáselle o Rego dos Ferreiros e descende abruptamente para formar dous saltos moi fermosos.

16/07/14

O Xirimbao, concello de Teo

O Xirimbao é unha magnífica zona de lecer situada na parroquia de Reis, concello de Teo. Pasa por estes lugares o río Ulla, son inigualábeis as imaxes que podemos contemplar dando un paseo polas súas veiras.
Para as persoas mais ventureiras atópase, cruzando o río, a ponte colgante do mesmo nome, esta comuníca os concellos de Teo e da Estrada. Ao lado sitúase unha carballeira, habilitada para a comida e o esparcimento, conta con mesas e bancos de madeira.

09/07/14

Encaixes polo Mundo

Sorprende que pobos tan distantes adoptan solucións parecidas a moitos dos problemas e necesidades que se lle presentan. Unha mostra deste feito é ver como realizan encaixes con técnicas moi similares, aínda que con particularidades, como corresponde a cada realidade concreta. Na Mostra do encaixe de Camariñas puidemos ver encaixes de diversos países, distantes uns de outros, pero con resultados parecidos.
  

27/06/14

Encaixes en Galiza

Son coñecidos os encaixes que fan as mulleres de Camariñas e arredores, pero esta actividade está moi estendida por toda a Galiza, como mostran as imaxes de palilleiras de todo o pais palillando na mostra do encaixe, que tivo lugar en Camariñas esta primavera. O despregue de habilidades, cores, formas e motivos diferentes, asi como a cantidade de mulleres que se adican a esta actividade, deixáronme moi gratamente sorprendido.

21/06/14

Encaixe de Camariñas. Mostra

 Encaixe de Camariñas. Esta vila é moi coñecida polos seus fermosos encaixes. Nas súas rúas e prazas seguen a traballar as "palilleiras".  Denomínase encaixe a un tecido decorativo de fíos finos, realizase a man entrelazando fíos sobre unha almofada seguindo un debuxo previamente realizado en cartón ou picado, utilizanse alfinetes grandes e "palillos" para soster o fío. 
Dentro dos distintos tipos de encaixe existentes, o de Camariñas considérase de tipo "guipur", denomínase así pola cantidade usada de puntos de guipur (zurcidos) nos deseños que utilizan.
A orixe do encaixe podería deberse á técnica de entrecruzados das primeiras redes e mallas que os mariñeiros comezaron a tecer para a pesca.




 .

13/06/14

Trasalba, Formigueiro


A Casa Museo de Ramón Otero Pedrayo, encóntrase no lugar de Cima de Vila, en Amoeiro, parroquia de Trasalba, ao noroeste da provincia de Ourense.
A Casa Grande de Cimadevila, nome polo que se coñece, é un dos grandes espazos simbólicos da cultura galega contemporánea. Por este lugar pasaron, moi especialmente en vida do escritor, multitude de amigos e irmáns na conciencia galeguista que ían escoitar a palabra xenerosa de don Ramón, angueiras e proxectos compartidos. Hoxe segue a ser un lugar de obrigada referencia.
Nestas dependencias custódianse parte dos obxectos persoais de Otero Pedrayo, así coma o contorno no que se desenvolveu a vida do escritor, procurando conservalo tal como era orixinariamente: estancias interiores, xardín romántico e propiedades adxuntas.
Preto de Cima de Vila atópanse lugares de moito valor histórico e paisaxístico, un deles é o pobo do Formigueiro no que se atopa unha capela que mostra aos visitantes un talle de arte castrexa, integrada na fachada. E a través de antigos camiños pódese chegar a tres zonas chamadas a Ferradura, a Zarra e o Couto do Castro, nas que podemos ver petróglifos, restos dun castelo, conxunto de muíños, etc. Paseando polo lugar encontraremos numerosas mostras de traballos realizados por antigos canteiros e gozaremos dun pobo que aínda segue mantendo a súa antiga esencia.


07/06/14

Andaina polo Parque Natural de Somiedo

O Parque Natural de Somiedo atópase na área central da Cordilleira Cantábrica. Corresponde xeograficamente co concello de Somiedo, que queda completamente incluído no parque.
Foi declarado Parque natural en 1988 e Reserva da biosfera no 2000.
Os bosques ocupan case a cuarta parte da extensión do parque. Tamén conta con amplas zonas de pastos. As matogueiras son a terceira variedade vexetativa do parque. A fisionomía glaciar deu lugar a lagos, lagoas e turbeiras, aquí  podemos atopar o apio rastreiro, entre outras especies.
Habitan moitos mamíferos no parque. O oso pardo é o de mais sona.

Habitan, tamén, arredor de cento vinte especies de aves: A mais destacada é a aguia real.
As camiñatas, polas distintas rotas, transcorren entre altos e sobrecolledores penedos, amplos vales verdes, neveiros no alto dos picos que dan ao norte, ríos e regatos de augas limpas e frescas, para moitas persoas moi frías, carreiros pedregosos a través de morenas, brañas húmidas, vacas sorprendidas, cos seus cuchiños, camiños cheos de lama, floriñas de cores moi variadas. Un ten a sensación de liberdade  camiñando por estes espazos abertos, lonxe do fume e das présas . Unha "sidrina" ao final do percorrido, permite recuperar forzas e ánimos.
   

30/05/14

Val do Silencio

O Val do Silencio, atravesado polo río Oza, no sur da comarca berciana, a uns 17 km da cidade de Ponferrada, nos montes Aquilianos, un ramal dos montes de León, a uns 980 m de altitude sobre o nivel do mar, sitúanse  o mosteiro de de San Pedro de Montes, cenobio fundado no século VII, asentase o  mosteiro nunha ladeira á esquerda da beira do río. Máis arriba aínda está a igrexa de Santiago de Peñalba, de estilo prerrománico mozárabe. 
Pena de Santiago (Santiago de Peñalba orixinalmente) é unha vila e distrito situado no condado tradicional de Valdueza, lonxe da capital 17,5 quilómetros. A aldea está situada a 1100 metros de altitude, preto de Pico Morredero e Xefe da Egua. A súa igrexa de Santiago de Peñalba é unha xoia da arquitectura mourisca do século X, foi fundada por San Gennadius, eremita que se retirou a unha cova preto da aldea, despois de ser bispo de Astorga.
A vila é "Ben de Interese Cultural" desde 2008 coa
categoría de Conxunto Etnológico1.


23/05/14

Ponferrada, Castelo Templario

Ponferrada (do latín pontem ferratam 'ponte de ferro, na que se utilizou ese material') é capital da comarca do Bierzo. Está situada na confluencia dos ríos Sil e Boeza,
Atópase  nunha cunca mineira. A súa fundación, no 1086, coincide coa construción dunha ponte de ferro (que deu nome á cidade), para cruzar o río Sil, ordenado levantar catro anos antes, no 1082, polo bispo Osmundo.
Dende o ano 1178 ata o 1312 a cidade estivo en mans dos Templarios que construíron un castelo, Castelo de Ponferrada, (século XIII) que hoxe en día é o monumento principal da cidade, tamén coñecido localmente como "Castelo dos Templarios" ou simplemente "Castelo do Temple", Crese que o primitivo poboamento do seu solar, remóntase a un castro prerromano.
Xunto a ponte de ferro, na poboación, ergueuse unha igrexa baixo a advocación de San Pedro, adicada principalmente a atender aos peregrinos que chegaban polo camiño de Santiago.

16/05/14

Letras Galegas 2014

O galego é a nosa lingua. A Galiza ten unha lingua de seu que é o galego. Por isto, non podemos tolerar  que no noso país, hoxe, o español, coa axuda do inglés, se utilice como o seu sepultureiro. Até o Estatuto de Autonomía, que xa ten 33 anos, declara que o Galego é a lingua propia de Galiza. En boa lóxica, xa que é así, está na súa casa e non precisa permiso das outras,  impostas e alleas,  para se mover libremente polas diversas estancias.
O poeta Díaz Castro,homenaxeado neste Día das Letras Galegas 2014, escribiu nun seu poema estes versos: “Alumarei con fachas de palabras, / ancho herdo meu, o mundo que me deron”. Falar a nosa lingua é darlle luz, é dicir, visibilidade. E tamén calor, amparo social, porque a lingua non é individual e precísanos a todas e a todos para seguir nomeando o mundo desde nós.

10/05/14

Castrillo de los Polvazares


Castrillo de los Polvazares é unha vila situada na comarca da Maragatería, preto de Astorga, León,
onde se pode ver a arquitectura tradicional da zona.Os habitantes de Castrillo eran arrieiros. Estes comerciantes negociaban e transportaban peixe salgado da costa de Galicia, e levaban embutidos e produtos secos, tamén comerciaban con viño e moitos outros produtos. As casas, chamadas "casas arrieiras ", son estruturadas de acordo con esta actividade, teñen grandes portalóns para o paso de carros, grandes patios interiores, que son o centro da organización da casa, nos que se sitúan; almacéns, cortes e bodegas. A vila orixinal estaba situada nun lugar diferente, esta foi destruída por unha inundación e reconstruída, no século XVI, na súa localización actual. Os arrieiros maragatos gozaban de gran poder e influencia na súa comarca, entre os séculos XVI e XIX. A rexión maragata está situada nun punto estratéxico nas comunicacións entre a península e Galiza. O descenso desta actividade comezou coa chegada do ferrocarril en 1866.

02/05/14

Museo Romano de Astorga


O Romana Ergastula Astorga, é un antigo edificio romano que pertencía a antiga cidade Asturica Augusta, na provincia de Tarragona, fundada ao redor de 14. C. actual Astorga. O edificio, que alberga o Museo Romano de Astorga, a principios do século XX pasou a mans privadas. En 1986 a cidade de Astorga adquiriuno para garantir a recuperación total da construción romana. Empezou a súa rehabilitación e acondicionamento para albergar a sede do Museo Romano de Astorga onde son expostos os obxectos e ferramentas do día a día de Asturica Augusta, destacan as chamadas "pinturas de Pompeia", atopadas nunha casa romana no lugar de Santocildes, Astorga.

 

25/04/14

Mosteiro de Santa María de Carracedo

O mosteiro de Santa María de Carracedo é unha antiga abadía, xa exclaustrada, fundada no século X e pertencente ás ordes Beneditina e, posteriormente, Cisterciense. Sitúase en Carracedo del Monasterio, no concello de Carracedelo, na comarca do Bierzo, na provincia de León, a carón do Camiño de Santiago.  Actualmente está case na ruína, aínda que rehabilitado para a súa visita. Conten diversos estilos, destacan os elementos románicos, cistercienses e protogóticos, correspondentes aos séculos XII e XIII. 

21/04/14

Roteiro costa de S. Adrián de Malpica

Este roteiro permítenos contemplar múltiples paisaxes, entre outros: As illas Sisargas, arquipélago galego sito no Océano Atlántico en fronte a Malpica en plena Costa da Morte, formado por tres illas, Sisarga Grande, Sisarga Chica e Malante, que pertencen ao concello de Malpica de Bergantiños, na provincia da Coruña. Monte e punta Nariga, onde se sitúa un faro de recente construción. Punta de Razo, extremo occidental da praia de Baldaio, que pertence ao concello limítrofe de Carballo. Máis ao lonxe pode verse o polígono industrial de Sabón e as costas da zona de Ferrol.

10/04/14

Castro de San Cibrao de Lás, Croa

Na croa comezáronse traballos de escavación sistemática no ano 1922 por parte de Cuevillas. Nestes traballos descubríronse, próxima á porta, unha construción de planta case cadrada feita con cachotería e pavimentado interiormente tamén con cachotería. Ao carón da muralla, á dereita da porta, pódese ver unha inscrición sobre o penedo co texto IOVI (dedicado a Xúpiter). Tempo máis tarde, Xaquín Lorenzo destapou varias construcións con plantas de diversas tipoloxías pero, en contraste coa ordenación da antecroa, todas elas illadas entre si.
É de destacar que nas portas de entrada, o acceso á croa era por medio de escadas, o que impediría a posibilidade de que os carros accedesen a ela.

04/04/14

Castro de San Cibrao de Lás

O Castro de San Cibrao de Lás, tamén coñecido como A Ciudá, Lambrica, Lansbrica ou Lanobrica, é un dos castros galaicos en proceso de escavación de maior tamaño entre os localizados no territorio da actual Galicia. Do resultado dos estudos arqueolóxicos pódese definir un período de ocupación continuada desde o século II a.C. ata o século II d.C., e con posibles ocupacións esporádicas máis tardías.
A Cidade é o nome tradicional entre as xentes dos arredores. Os nomes de Lambrica, Lanobriga e Lansbrica proceden de diversas lecturas que foron feitas sobre unha ara romana dedicada ao deus galaico Bandua, existente nunha casa particular na veciña parroquia de Eiras.

28/03/14

Estanque do Retiro, pasatempo de Betanzos

No nivel inferior construíuse o estanque do Retiro, cunha insua central na que había dúas estatuas imitando figuras romanas, bordeadas por un coidadoso mosaico con motivos de peixes. Nas paredes do estanque, completamente decoradas con cunchas de distintos moluscos, hai relevos representando un globo aerostático e un funicular.

21/03/14

Pasos subterráneos do Pasatempo de Betanzos

Na parte alta do Parque do Pasatempo de Betanzos atópanse as estruturas distribuídas en cinco niveis ós que se chegaba a través de escalinatas e pasos subterráneos imitando grutas prehistóricas, nas que aínda se conservan as figuras de dous dinosauros.

08/03/14

Parque do Pasatempo de Betanzos

O Parque do Pasatempo foi unha iniciativa novidosa, precursora dos actuais parques temáticos. Con variada vexetación, estanques e paseos, un conxunto de terrazas sucesivas ascenden pola aba do monte, con estatuas, relevos e construcións que buscaban reflectir lugares e feitos de todo o mundo, conformando o que se denominou un  parque enciclopédico ao servizo da ilustración do pobo de Betanzos e os seus visitantes. O réxime franquista adicouno a campo de concentración para prisioneiros republicanos.

28/02/14

Roteiro de Visantoña

Roteiro de Visantoña, concello de Santiso: Este roteiro circular, de baixa dificultade, transcorre por un paraxe de suaves elevacións, grandes superficies adicadas a produción de herba, con abundantes explotacións gandeiras, tamén se pasa ao lado do final do encoro de Portodemouros, no bico dun outeiro pode verse unha mámoa, xa cerca de Visantoña pasamos ao lado do Pazo de Vilar de Ferreiros.