Fuciño do porco, O Vicedo

Se queres ver as fotos pincha aquí.

Se queres ver o vídeo pincha aquí.

 O Fuciño do Porco, é o nome co que coñecen os mariñeiros da zona da entrada da ría de Viveiro, Celeiro á punta Socastro, dado o parecido que presenta co Fuciño desta animal, está situado entre as praias de Abrela e San Román.

Pode accederse dende a praia de Abrela, o camiño máis curto, pódese chegar en coche ata o aparcamento onde comeza unha pista forestal de 1,3 km de recorrido a facer a pé. Tamén se pode aceder dende a praia de San Roman, despois de realizar unha importante subida ao Monte que o rodea. 

Os dous camiños desembocan nun tramo de 400m de pasarela entre acantilados que permiten o acceso a unha pequena baliza marítima que marca o extremo occidental da ría de Viveiro.

Esta Punta Socastro, de orixinal xeometría, adéntrase no mar o que permite observar as fermosas paisaxes deste parte do Cantábrico. A Enseada da Pereira e a illa Coelleira cara o Oeste. O illote da Gaveira, o Monte Faro e a praia de Area (no extremo Oriental da ría de Viveiro) e a enseada de Esteiro (en Xove) cara o Leste.

Gran Praza de Bruxelas

Se queres ver as fotos pincha aquí.

Se queres ver o vídeo pincha aquí.

 A principios do século XIII, foron construídos tres mercados interiores no extremo norte da Grand Place; un mercado de carne, un de pan e un mercado de roupa.

As melloras na Grand Place do século XIV en diante marcarían o aumento da importancia dos comerciantes en relación coa nobreza. Curto de diñeiro, o duque transferiu o control dos muíños e o comercio ás autoridades locais. Éstas construíron un gran mercado interior de roupa, ao sur da praza. 

A Casa do concello de Bruxelas foi construída no lado sur da praza por etapas entre 1401 e 1455, e fixo da Grand Place a sé do poder municipal. Para contrarrestar este símbolo do poder municipal, entre 1504 a 1536 o duque de Brabante construíu un gran edificio en fronte como símbolo do poder ducal. Os comerciantes ricos e os cada vez máis poderosos gremios de Bruxelas construíron casas ao redor do bordo da praza.

O 13 de agosto 1695, o exército francés bombardeou e destruíu a praza e os arredores. Quedou en pé boa parte da fachada edificio do concello. 

No século XVIII, os revolucionarios saquearon a Grand Place, destruíndo as estatuas da nobreza e os símbolos do cristianismo. As casas gremiais foron incautadas polo Estado e vendidas. Os edificios foron abandonados. 

A finais do século XIX, restauraronse os edificios. A praza foi reconstruída nos catro anos seguintes seguindo os estilos gótico, barroco e estilo Luís XIV.

En 1885, o Partido do Traballo de Bélxica, o primeiro partido socialista de Bélxica, fundouse durante unha reunión na Grand-Place. A Grand Place continuou sendo un mercado ata o 19 de novembro 1959, e aínda se chama o Gran Mercado ou Grote Markt en holandés. 

Aracena, Huelva

Se queres ver as fotos pincha aquí.

Se queres ver o vídeo pincha aquí.

 Aracena é un municipio Andaluz da provincia de Huelva. Atópase na serranía á que dá o seu nome nome: Sierra de Aracena, a cal forma parte de Sierra Morena.


Hai restos arqueológicos na zona que testemuñan a presenza humana en etapas prehistóricas (II milenio a. C.). Foi repoboado por leoneses, galegos e portugueses. Esta zona tamén se chama" Banda Galega".

A romanización da zona foi tardía e centrouse na explotación dos recursos mineros e agropecuarios. 

A dominación bereber prodúcese a partir do século VIII. As primeiras noticias aparecen cando Aracena pertencía á Cora de Isbiliya, ao Ándalus. 

A conquista cristiá foi levada cabo polo Rei de Portugal Sancho II en 1231.

Conta con un castelo fortaleza situado na parte máis alta, ao que lle dá nome. Foi construído sobre unha antiga Alcazaba musulmá. 

Sobre as ruínas do castelo levántouse a igrexa gótica que é a máis antiga e emblemática de Aracena. Consta de tres naves a igual altura con coro aos pés e presbiterio poligonal ao que se encosta a torre. 

No seu interior destacan bóvedas nervadas de esquema estrelada. A construción do templo debeu iniciarse a fins do século XIII.

Case no centro da vila sitúase a entrada á "gruta das maravillas". A gran extensión dos lagos, a abundancia e variedade de formacións, así como a súa lonxitude constituen un complexo subterráneo de gran beleza.

É unha cavidad freática orixinada pola acción erosivo-disolutiva das augas sobre as rocas, mármores, do Cerro do Castelo.

Posúe un desenvolvemento horizontal no que se poden distinguir tres niveles de galerías superpuestos. A abundancia e a variedade de espeleotemas ou formacións calcáreas, estalactitas, estalagmitas, columnas, gours, coadas, pisolitos, excéntricas, cortinas, beirarrúas de calcitas, etc., convértena nun lugar especialmente atractivo desde o punto de vista turístico.

Catedral de Sevilla 1

Se queres ver as fotos pincha aquí. 

Se queres ver o vídeo pincha aquí.

Entre 1172 e 1198 , durante a administración musulmá, o califa almohade Abu Yacub Jusuf ordenou a construción dunha gran mezquita en Sevilla, nos terreos que actualmente ocupa a catedral.

Despois da conquista da cidade polos cristiáns o 23 de novembro de 1248, a mezquita maior pasou a ser catedral. Os cristiáns utilizárona durante máis de 150 anos.  

En 1401 comezou a construcción da nova catedral, en estilo gótico, despois de derruir a antiga mezquita. 

A cúpula central veuse a baixo en varias ocasións, sendo de novo reconstruída, a última é de 1988. 

É a catedral Gótica de maior superficie do mundo.