Portas vellas no Courel, polas que
entraron e saíron tantas veces as ilusións, as ganas. Entrou a
xeada o sol e o frío, tamén a soidade, a fame e co tempo, pouco a
pouco, todo se foi esvaendo e só quedou o baleiro. Tamén quedou a
paisaxe e algúns resistentes e Martiño.
Ningún comentario:
Publicar un comentario