17 de Maio, un ano máis temos que reivindicar o uso e a dignidade para a nosa lingua, tamén temos que recordar que non temos que pedir desculpas por ser galegas/os e usar a lingua que nos é propia. Temos que enchernos de orgullo por vivir onde vivimos, coas fiestras abertas ao mundo pero dende as nosas paisaxes da nosa historia da nosa maneira propia de ver o mundo.
Temos que manter a nosa lingua porque nos permite comunicar os nosos afectos as nosas arelas os desexos máis fondos tamén os medos e as incertezas. Debemos usala en todos o ámbitos da nosa vida, válenos para comunicarnos na casa na escola na medicina no comercio na fábrica e nos soños.
Este 17 de maio no que nos queren traer escuros agoiros do pasado, temos que dicir, queremos futuro de liberdade, días claros e gozosos non vellas traizóns.
Ás persoas que optaron por adiar para máis adiante a reivindicación da nosa lingua e da nosa maneira de estar no mundo, temos que dicirlle que quen vive fora da súa realidade non pode entender e coñecer o terreo que pisa e ten que vivir unha existencia sen pertenza a ningún sitio e a ningunha realidade e, polo tanto, depende das correntes cambiantes e dos intereses espúreos de cada momento.
Vivamos e desfrutemos en galego.
Ningún comentario:
Publicar un comentario