Canóns do Sil

O río Sil formou ao longo dos séculos profundos canóns, nas partes máis abruptas estes desfiladeiros chegan aos 500 metros de profundidade. Son fracturas graníticas entremetidas de bosques autóctonos por todos os recunchos. A pesar do forte desnivel medio, a paisaxe está humanizado con bosques e cultivos de viñas por medio de balcóns (terrazas de bancais) nas ladeiras de solaina. Currunchos entre penedos son aproveitados para plantar vides. É de admirar a difícil vendima nestas pendentes onde as costas das e dos vendimadores segue a ser a maneira de sacar as uvas, excepto pequenas axudas modernas de mecanización por medio de raíles. Estes viños son reputados desde tempos dos romanos, coma o de Amandi ou a variedade de uva autóctona, mencía.